دانه قهوه

کشف قهوه به قرن نهم میلادی و دامنه‌های کوهستانی اتیوپی بازمی‌گردد. بر اساس روایت‌ها، چوپانی به نام کالدی مشاهده کرد که بزهایش پس از خوردن میوه‌های سرخ یک بوته خاص، سرزنده‌تر و پرتحرک می‌شوند. او این کشف را با راهبان صومعه در میان گذاشت و آن‌ها دریافتند که دانه‌های این گیاه به حفظ بیداری در عبادات شبانه کمک می‌کند. از اتیوپی، دانش استفاده از قهوه به یمن رسید و در قرن پانزدهم، کشت قهوه در مزارع این کشور آغاز شد. بندر موکا به مرکز اصلی صادرات قهوه به دنیای عرب تبدیل شد و نوشیدن قهوه به عنوان سنتی مذهبی و اجتماعی رواج یافت. در قرون بعدی، قهوه به مصر، ایران، ترکیه و شمال آفریقا گسترش یافت و قهوه‌خانه‌ها به عنوان مکان‌هایی برای گفتگو، مطالعه و تبادل اندیشه محبوب شدند. ورود قهوه به اروپا در قرن هفدهم، انقلابی در فرهنگ نوشیدنی‌ها به وجود آورد. ابتدا با شک و تردید روبه‌رو شد، اما خیلی زود در شهرهایی مانند ونیز، لندن و پاریس محبوبیت یافت و قهوه‌خانه‌ها به مراکز تجمع روشنفکران تبدیل شدند. امروزه، قهوه با انواع طعم‌ها و روش‌های دم‌آوری، بخشی جدانشدنی از زندگی روزمره در سراسر جهان است و هر فنجان آن، ادامه‌ی داستانی هزار ساله از فرهنگ، تاریخ و لذت است.قهوه، یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌های جهان، در اصل دانه‌ای است که از هسته‌ی میوه‌ای به نام «چری» (گیلاس قهوه) به دست می‌آید. این میوه، نه تنها به رنگ قرمز یا زرد درخت قهوه رشد می‌کند، بلکه در دل کوهستان‌ها و مناطق مرتفعی مانند اتیوپی و کلمبیا، طعمی خاص و بی‌نظیر به خود می‌گیرد. هرچه ارتفاع بیشتری داشته باشد، دانه‌های قهوه طعم‌های پیچیده‌تری پیدا می‌کنند. هوای سرد و شب‌های طولانی کوهستان‌ها، موجب می‌شود که گیاه قهوه به‌طور طبیعی کندتر رشد کند، در نتیجه ترکیبات شیمیایی بیشتری در دانه‌ها توسعه می‌یابد و طعم قهوه روشن‌تر، اسیدی‌تر و غنی‌تر می‌شود. از این رو، قهوه‌ی مناطق مرتفع نه‌تنها طعمی متفاوت، بلکه هویت خاص خود را دارد که تجربه‌ای منحصر به فرد از هر فنجان قهوه می‌سازد.